علم خوان
لغت‌نامه دهخدا
علم خوان . [ ع ِخوا / خا ] (نف مرکب ) درس خوان و محصل علم . (ناظم الاطباء). خواننده ٔ علم . آنکه دانش بخواند :
علم خوان همچو علم دان نبود
زآنکه جان آفرین چو جان نبود.
علم دان خاصه ٔ خدای بود
علم خوان شوخ و نرگدای بود.
علم خوان همچو علم دان نبود
زآنکه جان آفرین چو جان نبود.
علم دان خاصه ٔ خدای بود
علم خوان شوخ و نرگدای بود.