عطار
لغتنامه دهخدا
عطار. [ ع َطْ طا ] (اِخ ) حسن بن محمدبن محمود عطار. از دانشمندان مصر در قرن 13 هجری . وی به سال 1190 هَ . ق . در قاهره متولد شد ومدتی در آلبانی سکونت گزید سپس به مصر بازگشت و نوشتن روزنامه ٔ «الوقائع المصریة» را به عهده گرفت سپس به سال 1246 هَ . ق . عهده دار مشیخه ٔ ازهر شد. و در سال 1250 هَ . ق . درگذشت . او راست . رساله ٔ کیفیة العمل بالاسطرلاب و الربعین المقنطر و المجیب و البسائط. وکتاب الانشاء و المراسلات . و دیوان شعر. (از الاعلام زرکلی به نقل از تاریخ الازهر و الخزانة التیموریة و خطط مبارک و تاریخ آداب اللغة العربیه ٔ جرجی زیدان ).