عشرت انگیز
لغت‌نامه دهخدا
عشرت انگیز. [ ع ِ رَ اَ ] (نف مرکب ) عشرت انگیزنده . برانگیزنده ٔ عشرت و کامرانی :
زگال ارمنی بر آتش تیز
سیاهانی چو زنگی عشرت انگیز.
پگه تر زآن بتان عشرت انگیز
میان دربست شاپور سحرخیز.
و رجوع به عشرت شود.
زگال ارمنی بر آتش تیز
سیاهانی چو زنگی عشرت انگیز.
پگه تر زآن بتان عشرت انگیز
میان دربست شاپور سحرخیز.
و رجوع به عشرت شود.