عتابی
لغت‌نامه دهخدا
عتابی . [ ع ُ ](ص نسبی ، اِ) قسمی از خارا که جامه ای معروف است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). خارایی موجدار منسوب به محله ای از بغداد. (دیوان البسه ٔ نظام قاری ص 202). و در این بیت منوچهری به تشدید تاء آمده است :
یا چنان زرد یکی جامه ٔ عتابی
پرز برخاسته زو چون سر مرغابی .
آنجا که چرخ عتبه ٔ اقبال او گشاید
دهر سفیدجامه چه باشد یکی عتابی .
گر به دیباهای رنگین آدمی گردد کسی
پس در اطلس چیست گرگ و در عتابی سوسمار.
یا چنان زرد یکی جامه ٔ عتابی
پرز برخاسته زو چون سر مرغابی .
آنجا که چرخ عتبه ٔ اقبال او گشاید
دهر سفیدجامه چه باشد یکی عتابی .
گر به دیباهای رنگین آدمی گردد کسی
پس در اطلس چیست گرگ و در عتابی سوسمار.