عبدا
لغتنامه دهخدا
عبدا. [ ع َ دُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن غانم الدراجی الهذالی النجاعی . از مردم جزائر و فقیه و متصوف است . تولد و تعلیم او در قسطنطنیه بود، سپس به تونس و مدینه رفت و در مدینه سکونت جست . از تألیفات اوست : ارشاد اهل الهمم العلیة فی الادعیة النبویة. وی به سال 1296 هَ . ق . درگذشت . (از الاعلام زرکلی ).