طمع داشتن

طمع داشتن .[ طَ م َ ت َ ] (مص مرکب ) آزمند بودن . چشم داشتن . حریص بودن . عسم . (فرهنگ اسدی خطی نخجوانی ) :
تو طمع زو مدار میوه و گل
یار بد هست بابت سرپل .

سنایی .

بتبع سلف رستگاری طمع میدارد. (کلیله و دمنه ).
از نخشبی مدار طمع در جهان کرم
نخ نام دیو باشد و شب تیرگی و غم .

؟ (از صحاح الفرس ).

طمع دارم که گر ناگه شگرفی
بخواند زین محبت نامه حرفی .

جامی .

مدار از منزل آرایان طمع معماری دلها
که وسعت رفت از دست و دل مردم به منزلها.

صائب (از آنندراج ).

بد میکنی و نیک طمع میداری
خود بدباشد جزای بدکرداری .

؟