طلیةلغتنامه دهخداطلیة. [ طُل ْ ی َ ] (ع اِ) گردن . || بیخ گردن . ج ، طلاء،و منه قول بعضهم : اللحیه لحلیة ما لم تطل عن الطلیه .(منتهی الارب ). پیش گردن . ج ، طُلی . (مهذب الاسماء).