ضیاءالدین
لغتنامه دهخدا
ضیاءالدین . [ ئُدْ دی ] (اِخ ) نوراﷲ خوارزمی . صاحب حبیب السیر گوید: مولانا ضیاءالدین نوراﷲ الخوارزمی ، عالمی نحریر و فاضلی روشن ضمیر بود و سالها در مسجد جامع هرات به پیشنمازی و خطابت قیام می کرد. مشهوراست که قوت عربیت و بلاغت وی بمرتبه ای بود که هر جمعه در مسجد هرات خطبه ٔ غیرمکرر انشاء کرده بسمع خلایق می رسانید. وی بسال 838 هَ . ق . بمرض طاعون درگذشت و در گازرگاه مدفون شد. (حبیب السیر ج 3 ص 212 و 213).