صلا دردادن
لغت‌نامه دهخدا
صلا دردادن . [ ص َ دَ دَ ] (مص مرکب ) آواز دادن برای طعام و جز آن . طلبیدن . خواندن :
مهین بانو چو بشنید این سخن را
صلادرداد غمهای کهن را.
کمر بستم بعشق این داستان را
صلای عشق دردادم جهان را.
چو شیرین گشت شیرین تر ز جلاب
صلا درداد خسرو را که دریاب .
صبا برقع گشاده مادگان را
صلا درداده کارافتادگان را.
و گر دردهد یک صلای کرم
عزازیل گوید نصیبی برم .
خوان نعمت نهاده و صلای کرم درداده . (گلستان ). رجوع به صلا شود.
مهین بانو چو بشنید این سخن را
صلادرداد غمهای کهن را.
کمر بستم بعشق این داستان را
صلای عشق دردادم جهان را.
چو شیرین گشت شیرین تر ز جلاب
صلا درداد خسرو را که دریاب .
صبا برقع گشاده مادگان را
صلا درداده کارافتادگان را.
و گر دردهد یک صلای کرم
عزازیل گوید نصیبی برم .
خوان نعمت نهاده و صلای کرم درداده . (گلستان ). رجوع به صلا شود.