صدصد
لغت‌نامه دهخدا
صدصد. [ ص َ ص َ ] (ق مرکب ) صدتا صدتا.و مقصود تکثیر است یعنی فراوان :
بعیب خویش یک دیده نمائی
بعیب دیگران صدصد گشائی .
جنیبت کش وشاقان سرائی
روانه صدصد از هر سو جدائی .
ز هر پیشه کآید جهان را بکار
گزین کرد صدصد همه پیشه کار.
بعیب خویش یک دیده نمائی
بعیب دیگران صدصد گشائی .
جنیبت کش وشاقان سرائی
روانه صدصد از هر سو جدائی .
ز هر پیشه کآید جهان را بکار
گزین کرد صدصد همه پیشه کار.