صبح قیامت
لغتنامه دهخدا
صبح قیامت . [ ص ُ ح ِ م َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) صبح محشر. بامداد محشر. روز جزا. روز رستاخیز :
صبح قیامتش بود پرده ٔ خواب در نظر
هر که به خواب بیند آن نرگس فتنه زای را.
صبح قیامتش بود پرده ٔ خواب در نظر
هر که به خواب بیند آن نرگس فتنه زای را.