صاحب القران
لغتنامه دهخدا
صاحب القران . [ ح ِ بُل ْ ق ِ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) رجوع به صاحب قران شود :
وز دُرّ دری نثار ساز است
شروانشه صاحب القران را.
نیست غم چون به خواستاری من
خسرو صاحب القران برخاست .
وز دُرّ دری نثار ساز است
شروانشه صاحب القران را.
نیست غم چون به خواستاری من
خسرو صاحب القران برخاست .