شکنجیدن
لغت‌نامه دهخدا
شکنجیدن . [ ش ِ ک َ دَ ] (مص ) در کیستار نهادن و در قید نهادن . || به تعذیب درآوردن . در رنج نهادن . (ناظم الاطباء) :
رخسار ترا ناخن این چرخ شکنجید
تو چند لب و زلفک بت روی شکنجی .
- برشکنجیدن ؛ رنج دادن :
ز آز و فزونی برنجی همی
روان را چرا برشکنجی همی .
|| جلد کردن کتاب .(ناظم الاطباء).
رخسار ترا ناخن این چرخ شکنجید
تو چند لب و زلفک بت روی شکنجی .
- برشکنجیدن ؛ رنج دادن :
ز آز و فزونی برنجی همی
روان را چرا برشکنجی همی .
|| جلد کردن کتاب .(ناظم الاطباء).