شکرخندی
لغت‌نامه دهخدا
شکرخندی . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ خ َ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی شکرخند. شیرین لبخندی . شیرین تبسمی :
بجز از خوبی و شکرخندی
داشت پیرایه ٔ هنرمندی .
شکر ناب در شکرخندی
عقد عناب در گهربندی .
و رجوع به شکرخند وشکر خندیدن شود.
بجز از خوبی و شکرخندی
داشت پیرایه ٔ هنرمندی .
شکر ناب در شکرخندی
عقد عناب در گهربندی .
و رجوع به شکرخند وشکر خندیدن شود.