شوله
لغتنامه دهخدا
شوله . [ ش َ ل َ ] (اِخ ) نام یکی از منازل قمر. (برهان ). شولة :
خم شوله چو خم زلف جانان
مغرق گشته اندر لؤلؤ تر.
هم شوله بود کو پس شوال زخم زد
بر تارک مبارک پور طغان یزک .
رجوع به شولة شود.
خم شوله چو خم زلف جانان
مغرق گشته اندر لؤلؤ تر.
هم شوله بود کو پس شوال زخم زد
بر تارک مبارک پور طغان یزک .
رجوع به شولة شود.