شوریده سر
لغت‌نامه دهخدا
شوریده سر. [ دَ /دِ س َ ] (ص مرکب ) بی قرار و بی ثبات و قلندر. (ناظم الاطباء). مختل العقل . (یادداشت مؤلف ). || مجذوب . عاشق . شیدا. آشفته . با سر سودائی :
آمد نه چنان که همنشستان
شوریده سر آنچنان که مستان .
شوریده سرم مدار چندین
زیر و زبرم مدار چندین .
چه خوش گفت شیدای شوریده سر
جوابی که باید نوشتن به زر.
بدو گفت دانای شوریده سر
جوابی که باید نوشتن به زر.
شاه شوریده سران خوان من بی سامان را
زانکه در کم خردی از همه عالم بیشم .
|| خشمگین . آشفته . دیوانه وار :
ز روسی یکی شیر شوریده سر
به گردن درآورده روسی سپر.
شکاری یکی مرغ شوریده سر
ز خواب شب فتنه شوریده تر.
آمد نه چنان که همنشستان
شوریده سر آنچنان که مستان .
شوریده سرم مدار چندین
زیر و زبرم مدار چندین .
چه خوش گفت شیدای شوریده سر
جوابی که باید نوشتن به زر.
بدو گفت دانای شوریده سر
جوابی که باید نوشتن به زر.
شاه شوریده سران خوان من بی سامان را
زانکه در کم خردی از همه عالم بیشم .
|| خشمگین . آشفته . دیوانه وار :
ز روسی یکی شیر شوریده سر
به گردن درآورده روسی سپر.
شکاری یکی مرغ شوریده سر
ز خواب شب فتنه شوریده تر.