شنابر
لغت‌نامه دهخدا
شنابر. [ ش ِ ب َ ] (نف مرکب ) آنکه شنا کردن داند. (یادداشت مؤلف ). داننده ٔ شنا. آب باز. شناگر. آب آشنا :
شنابر چو بی آشنا را گِرَد
چو زیرک نباشد نخست او مِرَد.
میان آبگیری به پهنای راغ
شنابر در آب شکن گیر ماغ .
شنابر چو بی آشنا را گِرَد
چو زیرک نباشد نخست او مِرَد.
میان آبگیری به پهنای راغ
شنابر در آب شکن گیر ماغ .