شمارنده
لغت‌نامه دهخدا
شمارنده . [ ش ُ رَ دَ / دِ ] (نف ) محاسِب . حساب کننده . (ناظم الاطباء).حسیب . محصی . آمارگیر. (یادداشت مؤلف ) :
برفتند هر یک سوی تخت خویش
یکایک شمارنده بر بخت خویش .
کسی کو کسی را نیاید بکار
شمارنده زو برنگیرد شمار.
ذموم ؛ بسیار عیب شمارنده مردم را. (منتهی الارب ).
برفتند هر یک سوی تخت خویش
یکایک شمارنده بر بخت خویش .
کسی کو کسی را نیاید بکار
شمارنده زو برنگیرد شمار.
ذموم ؛ بسیار عیب شمارنده مردم را. (منتهی الارب ).