شفابخش
لغتنامه دهخدا
شفابخش . [ ش ِ / ش َ ب َ ] (نف مرکب ) شفابخشنده . شفادهنده . دارویی که تندرستی آورد. (ناظم الاطباء). شافی . شفادهنده . بهبودبخش . (یادداشت مؤلف ) :
ای باد از آن باده نسیمی به من آور
کآن بوی شفابخش بود دفع خمارم .
|| نافع و سودمند. (ناظم الاطباء).
ای باد از آن باده نسیمی به من آور
کآن بوی شفابخش بود دفع خمارم .
|| نافع و سودمند. (ناظم الاطباء).