شالنگی

شالنگی . [ ل َ ] (ص نسبی ) منسوب به شالنگ . ریسمان تابنده و موتاب را گویند و آن شخصی باشد که بجهت خیمه و امثال آن ریسمان بتابد. (برهان قاطع). ریسمان تاب . (فرهنگ جهانگیری ) :
آه کز استیلای نفس شالهنگ
همچو شالنگی است واپس رفتنم .

غضایری رازی (از فرهنگ جهانگیری ).

لواف . (برهان ). || (حامص ) عمل شالنگ . ریسمان بافی . لوافی . موتابی جهت خیمه و جزآن . (از ناظم الاطباء). || (اِ مرکب ) جا ومحل ریسمان تابی .