سگالش
لغت‌نامه دهخدا
سگالش . [س ِ ل ِ ] (اِمص ) فکر و اندیشه . (غیاث ). اندیشمندی . (شرفنامه ). فکر و اندیشه نمودن . (برهان ) :
ای مج کنون تو شعر نو از برکن و بخوان
از من دل و سگالش و از تو تن و زبان .
سگالش بباید به هر کار جست
سخن بی سگالش نیاید درست .
بشب رویی سگالشهای اعدا
کلام اللیل یمحوه النهار است .
زآن بزرگی که در سگالش اوست
چار گوهر چهار بالش اوست .
|| دشمنی و خصومت کردن .(برهان ) :
کس بند خدایی بسگالش نگشاید
با بند خدایی مچخ و بیهده مسگال .
سگالش خصمان در پرده کارگر تو آید. (مرزبان نامه ).
تا پدید آید سگالشهای او
بعد از آن برماست مالشهای او.
|| سخن بدگفتن . (برهان ). || مشورة. (غیاث ).
ای مج کنون تو شعر نو از برکن و بخوان
از من دل و سگالش و از تو تن و زبان .
سگالش بباید به هر کار جست
سخن بی سگالش نیاید درست .
بشب رویی سگالشهای اعدا
کلام اللیل یمحوه النهار است .
زآن بزرگی که در سگالش اوست
چار گوهر چهار بالش اوست .
|| دشمنی و خصومت کردن .(برهان ) :
کس بند خدایی بسگالش نگشاید
با بند خدایی مچخ و بیهده مسگال .
سگالش خصمان در پرده کارگر تو آید. (مرزبان نامه ).
تا پدید آید سگالشهای او
بعد از آن برماست مالشهای او.
|| سخن بدگفتن . (برهان ). || مشورة. (غیاث ).