سپه ران
لغت‌نامه دهخدا
سپه ران . [ س ِ پ َه ْ ] (نف مرکب ) راننده ٔ سپه . حرکت دهنده ٔ سپه . فرمانده ِ سپاه :
گردون عَلَم برخوانمش انجم سپه ران بینمش
طاس از مه نو دانمش پرچم ز کیوان خوانمش .
شبی کز شبیخون کشد تیغ چون خود
چو ماه از کواکب سپه ران نماید.
گردون عَلَم برخوانمش انجم سپه ران بینمش
طاس از مه نو دانمش پرچم ز کیوان خوانمش .
شبی کز شبیخون کشد تیغ چون خود
چو ماه از کواکب سپه ران نماید.