سنگه

سنگه . [ س َ گ َ / گ ِ ] (اِ) خارپشتی که خارهای خود را مانند تیر اندازد. (برهان ) (آنندراج ). خارپشت . (اوبهی ) (مجمع الفرس ). جانوری است از سگ کوچکتر خارهای چون تیر دارد و بمردم اندازد. (صحاح الفرس ) تشی . سفر. مرزنگوش . پیهن . (یادداشت بخط مؤلف ) :
تو این رو سوی پارسی چون کشی
یکی سنگه خواندش و دیگر تشی .

اسدی .

|| درخت به است که در رامسر نام سنگه بوی دهند. (جنگل شناسی ساعی ص 242).