سنگ استنجا
لغتنامه دهخدا
سنگ استنجا.[ س َ گ ِ اِ ت ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نبلة. (یادداشت مؤلف ). کلوخی که با آن ازاله ٔ مانده ٔ نجاست بردبر کنند بجای آب و باید سه پاره باشد :
میالای ار توانی دست از این آلایش گیتی
که دنیا سنگ استنجاست و آلوده ست شیطانش .
رجوع به کتب فقهی باب طهارت شود.
میالای ار توانی دست از این آلایش گیتی
که دنیا سنگ استنجاست و آلوده ست شیطانش .
رجوع به کتب فقهی باب طهارت شود.