سمائی
لغتنامه دهخدا
سمائی . [ س َ ] (ص نسبی ) منسوب به سماء. آسمانی :
آنچه با من میکند اندر زمان
آفت دور سمائی میکند.
|| خدایی . آسمانی :
این مملکت خسرو تأیید سمائی است
باطل نشود هرگز تأیید سمائی .
آنچه با من میکند اندر زمان
آفت دور سمائی میکند.
|| خدایی . آسمانی :
این مملکت خسرو تأیید سمائی است
باطل نشود هرگز تأیید سمائی .