سعدان
لغتنامه دهخدا
سعدان . [ س َ ] (اِخ ) مشتری و زهره . دو ستاره اند. (مهذب الاسماء) (المنجد) :
دل او ثانی خورشید فلک دانم و باز
خلق او ثالث سعدان به خراسان یابم .
رخ طالع اصل بی نور یافت
نظرهای سعدان از او دور یافت .
دل او ثانی خورشید فلک دانم و باز
خلق او ثالث سعدان به خراسان یابم .
رخ طالع اصل بی نور یافت
نظرهای سعدان از او دور یافت .