سدرةالمنتهی
لغتنامه دهخدا
سدرةالمنتهی . [ س ِ رَ تُل ْ م ُ ت َ ها ] (اِخ ) درخت کُنار است بر فلک هفتم که منتهای اعمال مردم و نهایت رسیدن علم خلق و منتهای رسیدن جبرئیل علیه السلام است و هیچکس از آن نگذشته مگر پیغمبر(ص ). (غیاث ) (منتهی الارب ) (آنندراج ). درختی است در آسمان هفتم . (دهار) (مهذب الاسماء) :
بهمت ورای خرد شد که دل را
جز این سدرةالمنتهایی نیابی .
گرش دام از چنگ شهوت رها
کنی رفت تا سدرةالمنتهی .
چو از خویشتن بازپرداختی
مکان سدرةالمنتهی ساختی .
بهمت ورای خرد شد که دل را
جز این سدرةالمنتهایی نیابی .
گرش دام از چنگ شهوت رها
کنی رفت تا سدرةالمنتهی .
چو از خویشتن بازپرداختی
مکان سدرةالمنتهی ساختی .