ستار
لغتنامه دهخدا
ستار. [ س ِ ](اِخ ) یوم الستار؛ جنگی میان بکربن وائل و بنی تمیم بوده است و در آن قیس بن عاصم قتادةبن سلمة الحنفی را که فارس بکر بود کشتند، شاعر آنان گوید :
قتلنا قتادة یوم الستار
و زیداً اسرنا لدی معنق .
قتلنا قتادة یوم الستار
و زیداً اسرنا لدی معنق .