سبزکرده

سبزکرده .[ س َ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کنایه از نواخته . || کنایه از برکشیده . (آنندراج ) :
غافل ز حال طوطی شیرین زبان مباش
با سبزکرده های سخن سرگران مباش .

صائب (از آنندراج ).

ز طوطیان شکر ناب را دریغ مدار
ز سبزکرده ٔ خود آب را دریغ مدار.

صائب (از آنندراج ).