سامانیان
لغت‌نامه دهخدا
سامانیان . (اِخ ) نام دسته ای از سلاطین ایرانی که در خراسان و ماوراءالنهر و کرمان و جرجان و ری و طبرستان و تا حدود اصفهان رادر تصرف داشتند و مدت سلطنت آنان صد و دو سال و ده روز بوده . رجوع به آل سامان و سامان شود :
بوقت دولت سامانیان و بلعمیان
چنین نبود جهان با بهار و سامان بود.
کجا آن بزرگان ساسانیان
ز بهرامیان تا بسامانیان .
نه با یعقوبیان دولت نه با مأمونیان نعمت
نه باچیپالیان قوت نه با سامانیان سامان .
بوقت دولت سامانیان و بلعمیان
چنین نبود جهان با بهار و سامان بود.
کجا آن بزرگان ساسانیان
ز بهرامیان تا بسامانیان .
نه با یعقوبیان دولت نه با مأمونیان نعمت
نه باچیپالیان قوت نه با سامانیان سامان .