ساجگون
لغت‌نامه دهخدا
ساجگون . (ص مرکب ) برنگ ساج . تیره :
کنار آبدان گشته بشاخ ارغوان حامل
سحاب ساجگون گشته بطفل عاجگون حبلی .
برآمد ساجگون ابری ز روی ساجگون دریا
بخار مرکز خاکی نقاب قبه ٔ خضرا.
کنار آبدان گشته بشاخ ارغوان حامل
سحاب ساجگون گشته بطفل عاجگون حبلی .
برآمد ساجگون ابری ز روی ساجگون دریا
بخار مرکز خاکی نقاب قبه ٔ خضرا.