زیبندگی
لغت‌نامه دهخدا
زیبندگی . [ ب َ دَ /دِ ] (حامص ) برازندگی . سزاواری . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). شایستگی . سزاواری . برازندگی . (فرهنگ فارسی معین ). شایستگی و لیاقت . (ناظم الاطباء) :
بزرگی و شاهی و فرخندگی
توانایی و فر و زیبندگی .
انجم صفت دگرگرفته
زیبندگیی ز سر گرفته .
... یکی خوبرویی و زیبندگی .
|| پیرایش و زینت و آرایش . (ناظم الاطباء).
- زیبندگی بخش ؛ بخشاینده ٔ زینت و آرایش . (ناظم الاطباء).
بزرگی و شاهی و فرخندگی
توانایی و فر و زیبندگی .
انجم صفت دگرگرفته
زیبندگیی ز سر گرفته .
... یکی خوبرویی و زیبندگی .
|| پیرایش و زینت و آرایش . (ناظم الاطباء).
- زیبندگی بخش ؛ بخشاینده ٔ زینت و آرایش . (ناظم الاطباء).