زودآشتی
لغتنامه دهخدا
زودآشتی . (ص مرکب ) آنکه زود به صلح گراید. (از آنندراج ). که کینه به دل نگیرد و بدی گذشته را به اندک زمانی از خاطر دور سازد :
در حق آن کش بر خود داشتی
دیرخصومت شو و زودآشتی .
کودکان زودجنگ و زودآشتی باشند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
در حق آن کش بر خود داشتی
دیرخصومت شو و زودآشتی .
کودکان زودجنگ و زودآشتی باشند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).