زخمه راندن
لغتنامه دهخدا
زخمه راندن . [ زَ م َ / م ِ دَ ] (مص مرکب ) زخمه زدن . ساز زدن . نواختن با زخمه .
- بزخمه راندن ؛ در حال نواختن ساز :
هم رود زنان بزخمه راندن
هم فاختگان بزند خواندن .
- بزخمه راندن ؛ در حال نواختن ساز :
هم رود زنان بزخمه راندن
هم فاختگان بزند خواندن .