زبانه برکشیدن
لغتنامه دهخدا
زبانه برکشیدن . [ زَ ن َ / ن ِ ب َ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) شعله کشیدن . زبانه کشیدن . اشتعال :
ز هر سو زبانه همی برکشید
کسی خود و اسب سیاوش ندید
یکی دشت با دیدگان پر ز خون
که او تا کی آیدز آتش برون .
ز هر سو زبانه همی برکشید
کسی خود و اسب سیاوش ندید
یکی دشت با دیدگان پر ز خون
که او تا کی آیدز آتش برون .