زایل شدن

زایل شدن . [ ی ِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) زائل شدن . برطرف شدن . دورشدن : سلو؛ زائل شدن اندوه عشق . (تاج المصادر) (دهار) : پس در این باب نامه توان نبشت چنانکه بدگمانی آلتونتاش زایل شود. (تاریخ بیهقی ). چون از خلیفه این بشنودم عقل از من زایل شد. (تاریخ بیهقی ).
چون علت زایل شد و بگشاد زبانم
مانند معصفر شد رخسار مزعفر.

ناصرخسرو.

خلل از ملک چون شود زایل
جز به رای وزیر و تیغ امیر.

ناصرخسرو.

دارو سبب درد شد اینجا چه امید است
زایل شدن عارضه و صحت بیمار.

(از کلیله و دمنه ).

گرچه بیدل رنگ آتش خانه ، از ما ریختند
از جبینم چون شود داغ فنا زایل نشد.

میرزا بیدل (از آنندراج ).

|| بسرآمدن . بپایان رسیدن : و این وقت سال سی ویکم بود از هجرت ، ملک پارسیان زایل شد و اسلام قوت گرفت . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 112).
بزرگی از او دان و منت شناس
که زایل شود نعمت ناسپاس .

سعدی (بوستان ).

|| فانی شدن . (ناظم الاطباء) :
نور این خورشید اگر زایل شود
نورآن خورشید جاویدان بود.

عطار.

زایل شود هرآنچه بکلی کمال یافت
عمرم زوال یافت کمالی نیافته .

سعدی .