زایر
لغتنامه دهخدا
زایر. [ ی ِ ] (اِخ ) زائر. شاعری ایرانی است که در هندوستان بسیاحت پرداخته و این بیت از او است :
از بس که رخت را عرق شرم ، حجابست
عکس تو در آئینه چو گل در ته آبست .
از بس که رخت را عرق شرم ، حجابست
عکس تو در آئینه چو گل در ته آبست .