زابی
لغت‌نامه دهخدا
زابی .(اِخ ) علی بن عبدالعزیز مکنی به ابوالحسن بن زیادةاﷲبن ابی مضر [ فرزند ابومروان بن زیادةاﷲ ] است . مؤلف المغرب بنقل از حجاری در المسهب گوید: ابوالحسن علی تواناترین شاعر این خاندان بوده و از اشعار او است :
لاتسفنی الا بکأس اذا
شربتها تملک عقلی جمیع
و زادک اﷲ سروراً اذا
سقیتنی بالجام او بالقطیع
لاتوقع الخمر الی مدّة
اولی و احلی من زمان الربیع.
و نیز از اشعار جالب او است :
یا سالباً عاشقیه
و من مدامی و نقلی
هلا جزیت فؤادی
لاتسفنی الا بکأس اذا
شربتها تملک عقلی جمیع
و زادک اﷲ سروراً اذا
سقیتنی بالجام او بالقطیع
لاتوقع الخمر الی مدّة
اولی و احلی من زمان الربیع.
و نیز از اشعار جالب او است :
یا سالباً عاشقیه
و من مدامی و نقلی
هلا جزیت فؤادی