روشن نفس
لغت‌نامه دهخدا
روشن نفس . [ رَ / رُو ش َ ن َ ف َ ] (ص مرکب ) که دم و نفس صافی و پاک دارد. که نفس گرم و گیرا و مؤثر دارد :
در ایام سلطان روشن نفس
نبیند دگر فتنه بیدار کس .
چو بشنید دانای روشن نفس
بتندی برآشفت کای تکله بس .
در ایام سلطان روشن نفس
نبیند دگر فتنه بیدار کس .
چو بشنید دانای روشن نفس
بتندی برآشفت کای تکله بس .