رودبار
لغت‌نامه دهخدا
رودبار. (اِ مرکب ) جایی که در آن رودخانه ٔ بسیار جاری باشد. (برهان قاطع). جایی که رودهای بسیار دارد. (فرهنگ نظام ) (از آنندراج ). جایی که درآن نهرها و رودخانه های زیاد جاری باشد. (ناظم الاطباء). || رودخانه های بزرگ . (برهان قاطع). رودخانه ٔ بزرگ و نهر عظیم . (ناظم الاطباء) :
بدو گفت مردی سوی رودبار
برود اندرون شد همی بی شنار.
پیاده همی شد ز بهر شکار
خشنسار دید اندر آن رودبار.
از آن سوکواران پرهیزگار
بیامد یکی تا لب رودبار.
ابر بینی فوج فوج اندرهوا در تاختن
آب بینی موج موج اندر میان رودبار.
فروماند آنجا دلش شرمسار
که گردد برهنه در آن رودبار.
ز بس رودخیزان لب رودبار
نشانده ز رخسار گیتی غبار.
شب و روز بر طرف آن رودبار
دواسبه همی راند، بر کوه و غار.
از این سیلگاهم چنان ده گذار
که پل نشکند بر من از رودبار.
یکی دیدم از عرصه ٔ رودبار
که پیش آمدم بر پلنگی سوار.
|| لب آب . (شرفنامه ٔ منیری ). ساحل رودخانه . کنار رود :
سپه بود سرتاسر رودبار
بیاورد کشتی و زورق هزار.
برفتند هر پنج تا رودبار
ز هر بوی و رنگی چو خرم بهار.
|| جدولهای آب . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء).
بدو گفت مردی سوی رودبار
برود اندرون شد همی بی شنار.
پیاده همی شد ز بهر شکار
خشنسار دید اندر آن رودبار.
از آن سوکواران پرهیزگار
بیامد یکی تا لب رودبار.
ابر بینی فوج فوج اندرهوا در تاختن
آب بینی موج موج اندر میان رودبار.
فروماند آنجا دلش شرمسار
که گردد برهنه در آن رودبار.
ز بس رودخیزان لب رودبار
نشانده ز رخسار گیتی غبار.
شب و روز بر طرف آن رودبار
دواسبه همی راند، بر کوه و غار.
از این سیلگاهم چنان ده گذار
که پل نشکند بر من از رودبار.
یکی دیدم از عرصه ٔ رودبار
که پیش آمدم بر پلنگی سوار.
|| لب آب . (شرفنامه ٔ منیری ). ساحل رودخانه . کنار رود :
سپه بود سرتاسر رودبار
بیاورد کشتی و زورق هزار.
برفتند هر پنج تا رودبار
ز هر بوی و رنگی چو خرم بهار.
|| جدولهای آب . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء).