روباه باز
لغتنامه دهخدا
روباه باز. (نف مرکب ) کنایه است از محیل و مکار. (آنندراج ). حیله گر. نیرنگ باز. افسونگر. روبه باز :
کی ز آه و اشک مظلومان دلش آید به رحم
گرگ بالان دیده باشد ظالم و روباه باز.
و رجوع به روبه باز و روباه بازی شود.
کی ز آه و اشک مظلومان دلش آید به رحم
گرگ بالان دیده باشد ظالم و روباه باز.
و رجوع به روبه باز و روباه بازی شود.