رهی پرور
لغت‌نامه دهخدا
رهی پرور. [ رَ پ َرْ وَ ] (نف مرکب ) بنده نواز. که نسبت به زیردستان مهربانی و نوازش کند. که بر بندگان و خدمتکاران مهربان و رؤف باشد :
خزینه پرور مردم رهی گداز بود
ملک خزینه گداز آمد و رهی پرور.
فروختند بمیرند شاه هندو را
به پیش خیمه ٔ شاهنشه رهی پرور.
ثنا بگسترم از دولت تو بنده نواز
سخن بپرورم از مدح تو رهی پرور.
تویی معاینه در مهتری ومثل تو نیست
کریم طبع و رهی پرور و سخاگستر.
رجوع به رهی شود.
خزینه پرور مردم رهی گداز بود
ملک خزینه گداز آمد و رهی پرور.
فروختند بمیرند شاه هندو را
به پیش خیمه ٔ شاهنشه رهی پرور.
ثنا بگسترم از دولت تو بنده نواز
سخن بپرورم از مدح تو رهی پرور.
تویی معاینه در مهتری ومثل تو نیست
کریم طبع و رهی پرور و سخاگستر.
رجوع به رهی شود.