رهه
لغتنامه دهخدا
رهه . [ رَ هََ / هَِ ] (ص نسبی ) منسوب به راه . آنچه به راه نسبت داده شود.
- همه رهه ؛ یک رهه . (یادداشت مؤلف ) :
حرکاتش همه رهه هنر است
برم از جان من عزیزتر است .
- یک رهه ؛ یکسر. یکسره . بالتمام . یکباره . یکبارگی . (یادداشت مؤلف ) :
دگر نخواهم گفتن همی ثنا و غزل
که رفت یک رهه بازار و قیمت سرواد.
رجوع به ره در همه ٔ معانی شود.
- همه رهه ؛ یک رهه . (یادداشت مؤلف ) :
حرکاتش همه رهه هنر است
برم از جان من عزیزتر است .
- یک رهه ؛ یکسر. یکسره . بالتمام . یکباره . یکبارگی . (یادداشت مؤلف ) :
دگر نخواهم گفتن همی ثنا و غزل
که رفت یک رهه بازار و قیمت سرواد.
رجوع به ره در همه ٔ معانی شود.