رقعه دوختن
لغت‌نامه دهخدا
رقعه دوختن . [ رُ ع َ / ع ِ ت َ ] (مص مرکب ) پیوندکردن . (از آنندراج ). وصله بر جامه زدن :
چند به شب در سماع جامه دریدن ز شوق
روز دگر بامداد رقعه بر آن دوختن .
هم رقعه دوختن به و الزام کنج صبر
کز بهر جامه رقعه برخواجگان نبشت .
دو صد رقعه بالای هم دوخته .
چو حراق خود در میان سوخته .
چند به شب در سماع جامه دریدن ز شوق
روز دگر بامداد رقعه بر آن دوختن .
هم رقعه دوختن به و الزام کنج صبر
کز بهر جامه رقعه برخواجگان نبشت .
دو صد رقعه بالای هم دوخته .
چو حراق خود در میان سوخته .