رشتی
لغت‌نامه دهخدا
رشتی . [ رِ ] (حامص ) به معنی خاکساری است که به فتح «ر» نیز آمده است . (از شعوری ج 2 ورق 21) :
کسی را کو نسب پاکیزه باشد
به فعل اندر نیارد زود رشتی
کسی را کو به اصل اندر خلل هست
نیاید زو بجز کژّی و زشتی .
|| خاکروبه . (از شعوری ج 2ورق 21).
کسی را کو نسب پاکیزه باشد
به فعل اندر نیارد زود رشتی
کسی را کو به اصل اندر خلل هست
نیاید زو بجز کژّی و زشتی .
|| خاکروبه . (از شعوری ج 2ورق 21).