رستنین
لغتنامه دهخدا
رستنین . [ رُ ت َ ] (ص نسبی ، اِ) مزیدعلیه رستنی . (آنندراج از غوامض سخن ) :
ازین مایه نبودی رستنین را
نبودی جانور روی زمین را.
و رجوع به رستنی و رستمین شود.
ازین مایه نبودی رستنین را
نبودی جانور روی زمین را.
و رجوع به رستنی و رستمین شود.