رزم کار
لغتنامه دهخدا
رزم کار. [ رَ ] (ص مرکب ) کاردان جنگ . (لغت ولف ). جنگاور. رزمجوی . (فرهنگ فارسی معین ) :
چنین گفت کاکنون جز از رزمکار
چه مانده ست با گرد اسفندیار.
|| (اِ مرکب ) کارزار. (ناظم الاطباء) .
چنین گفت کاکنون جز از رزمکار
چه مانده ست با گرد اسفندیار.
|| (اِ مرکب ) کارزار. (ناظم الاطباء) .