راقد
لغتنامه دهخدا
راقد. [ ق ِ ](ع ص ) خوابنده . ج ، رُقود و رُقَّد. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از المنجد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). خوابیده . (ناظم الاطباء). خفته . نائم :
یا راقد اللیل مسروراً باوّله
اِن ّ الحوادث قد یطرقن اسحاراً.
یا راقد اللیل مسروراً باوّله
اِن ّ الحوادث قد یطرقن اسحاراً.