26 فرهنگ

ذووجوه

لغت‌نامه دهخدا

ذووجوه . [ وُ ] (ع ص مرکب ) صاحب رویها. و فی الحدیث : القرآن ذلول ذووجوه فاحملوه علی احسن الوجوه .