دوپیکر

دوپیکر. [ دُ پ َ / پ ِ ک َ ] (ص مرکب ) مزدوج . مثناة. (یادداشت مؤلف ). || پرگاله .(شرفنامه ٔ منیری ). پاره و لخت . دوپاره :
اگر دشمن تو دوپیکرشود
سراپا ز تیغت دوپیکر شود.

(مؤلف شرفنامه ٔ منیری ).

|| دوشاخه . دوپر. دوپره :
به تیری دوپیکر شکار افکنی .

نظامی .